پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تقريبا از ابتداي خلقت انسان تا كنون ، اختلافات اجتماعي از بزرگترين موانع سعادت جوامع انساني در تمامي ابعاد زندگي دنيوي و اخروي او بوده و هست. اين آسيب اجتماعي ، علاوه براينكه درون¬پيامدهاي دنيوي و اخروي بسيار دارد برون¬پيامدهاي قابل توجهي از خود بر جا مي¬گذارد . در نهايت اين ناهنجاري اجتماعي در صورت عدم علاج، منجر به انحطاط جامعه در ابعاد گوناگون فكري، اخلاقي، فرهنگي، اجتماعي و سياسي مي¬شود. از آنجا كه دين مبين اسلام برنامه¬ي سعادت بشر را به طور كامل و جامع داراست قطعا اين مسأله مهم از قلم نيفتاده است. با جستجو در منبع اصلي دين اسلام (قرآن كريم) و تفاسير موجود در اين زمينه بويژه تفاسير اجتماعي مي¬توان گفت كه بسياري از آيات قرآن كريم به طور بسيار جامع به بررسي جوانب اين مسأله پرداخته اند .يعني علاوه بر ذكر ابعاد مختلف پيامدهاي اختلافات اجتماعي، با بيان راههاي جلوگيري از شيوع آن و ارائه ي راهكارهاي تقويت اتحاد و اتّفاق، به درمان اين بيماري خانمان¬سوز(و عامل تباهي دنيا و آخرت) پرداخته است ؛ لذا با الگو قرار دادن دستورات قرآن در اين زمينه مي توان وحدت اجتماعي كه از رموز اصلي پيروزي و پيشرفت جوامع است را ايجاد نمود و از آسيب هاي اختلاف در امان ماند.