پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

ضرورت جبران خسارات وارده به اشخاص به عنوان يك امر مسلم، هم در آموزه هاي فقهي و هم در سيره عقلائيه مورد پذيرش واقع شده است. در عين حال شاهد آن هستيم كه در مواردي ، جواز ورود ضربات سنگين به طرف مقابل داده شده و از رهگذر اين ضربات، خساراتي به طرف وارد مي شود. بديهي است در چنين حالتي نوعي تعارض ، خودنمايي مي كند. يكي از مواردي كه اين قاعده در مورد آن تطبيق مي كند مربوط به ضربات ورزشي است و از آنجا كه ضربات ورزشي روش پسنديده بين عقلاست، اين پرسش مطرح مي شود كه از به واسطه اين ضربات، چه نوع ديه اي به فرد ضربه ديده تعلق مي گيرد و سوال ديگر اين است كه چه كسي بايد پرداخت كند؟ از آنچه در اين تحقيق گذشت به دست آمد كه ضرباتي كه در ورزش هاي سنگين به طرف مقابل وارد مي شود اگر مطابق با مقررات و طبق موازين شرعي باشد، فاقد ديه و در غير اينصورت واجد ديه و خسارات ناشي از آن مي شود. همچنين رضايت ورزشكار صدمه ديده و پذيرفتن صدمات احتمالي در حين انجام عمليات ورزشي، عدم ضمان ورزشكار را در حالت عادي، تاييد مي كند. كليدواژه: ورزش، ديه، ضربه، جرح، قتل، خسارت. هذا من فضل ربي الحمدلله الهي به اميد تو