پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

زبان اصلي ترين وسيله ارتباط به شمار مي آيد. در برقراري ارتباط، اولين نگرش و برداشت از گوينده مربوط به نحوه گفتار ومحتواي حرف هاي اوست. از آنجا كه الفاظ و محتواي قرآن كريم از طرف خداوند متعال است از اين رو والاترين محتوا، با الفاظي زيبا و جذاب بيان شده است. خداوند متعال ضمن به كارگيري الفاظ و عباراتي زيبا، از كاربرد هر گونه واژه ناشايست و ناپسند خودداري نموده است. از آنجا كه قرآن كريم به منظور هدايت افراد نازل شده است، انسانها جهت برقراري ارتباط صحيح، نيازمند الگوگيري از آن هستند. در اين نوشتار با استفاده از رويكرد توصيفي آياتي كه بازتاب دهنده ي نزاهت بياني قرآن است، از ديدگاه تفاسير بررسي شده است. نزاهت بيان به معناي رهايي و پيراسته بودن واژگان از بدزباني و سخن ناهنجار است كه شنيدن آن باعث آزردگي خاطر مخاطب و هر شنونده اي مي شود. انسان در ارتباط با خداوند متعال به عنوان خالق هستي در حيطه فردي و با ديگران موظف به رعايت نزاهت بيان است كه مصاديق رعايت نزاهت بيان و ادب در ارتباط در قرآن به وفور يافت مي شود. رعايت اين امر در زندگي هر انساني آثاري چون كرامت نفس، ايمني از خطا و لغزش، ايمني از بيهوده گويي در حيطه فردي و آثاري چون تسهيل در امر هدايت ، باز داشتن از پلبدي ها ، كاهش مشكلات اجتماعي و عدم سوء استفاده دشمن ر ا در حيطه اجتماعي به دنبال خواهد داشت.