پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده رفتار پيامبر با پيروان اديان ابراهيمي مسئله برانگيز و درخور پژوهش جدي است. زيرا از يكسو بنا بر نص قرآني، پيامبر خدا صلي الله عليه و آله وسلم مظهر رحمت الهي بود و از سوي ديگر رفتاري خشونت آميز و برخورد قهرآلود خصوصاً با برخي يهوديان مدينه داشت . لذا در بررسي سيره پيامبر در مييابيم كه اصل اساسي حاكم بر رفتار ايشان در دعوت بحق، اصل رحمت و محبت بود؛ يعني تا آنجا كه ممكن بود، مدارا مي نمود و از خطاها چشم پوشي مي كرد. .و با انعقاد پيمان ها با قبايل مختلف و تأكيد در لزوم وفاي به قراردادها، اين امكان را فراهم مي ساخت تا كه در كنار امت اسلامي، زندگي مسالمت آميزي داشته باشند. اما وقتي مخالفان، اصول تغييرناپذير دين را هدف قرار مي دادند و به اقدامات عملي در اين راه دست مي زدند چاره اي جز برخورد همراه با خشونت نداشت .در برخورد با يهوديان كه براى ضربه زدن به اسلام از هيچ گونه توطئه‏اى فروگذار نكردند ،تا حد قتل عام آنان هم پيش رفت ، ولى با توجه به ملايمت مسيحيان نسبت به يهود ، غالب تعامل پيامبر با مسيحيان بر اساس منطق گفتگو، جهت دعوت بسوي حق بود .در تعامل با صابئين طبق متون تاريخي وكتب حديث، سخني به ميان نيامده است و بالطبع سيره اي نيز منشعب نمي گردد. در باره مجوس( زرتشتيان) هم ارتباط مستقيم گزارش نشده فقط حكم جزيه در بعضي از مناطق آمده است