پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

آثار ذكر رستاخيز در تربيت انسان از منظر قرآن موضوع مورد نظر اين رساله مي‌باشد. در رويكرد تربيتي انسان به‌عنوان موضوع تربيت داراي دو بعد ملكوتي و مادي مي‌باشد كه با توجه به فطرت الهي ذكر به‌عنوان يك وسيله سبب حلقه‌ي اتصال به خدا و جهت دادن به رشد انسان مي‌باشد. قرآن به‌عنوان اصلي‌ترين منبع تربيتي در اسلام ذكر قيامت و رستاخيز را منشأ رشد و رستگاري عنوان كرده است. بر همين اساس به‌منظور تأكيد بر اهميت استفاده از نقش تربيتي ذكر رستاخيز در همه شئون زندگي انساني آيات قرآن ملاك تحقيق قرارگرفته است و تلاش مي‌گردد آثار فردي، اخلاقي و رفتاري آن در محيط خانواده و شرايط اقتصادي و سياسي مورد ملاحظه قرار گيرد. اين تحقيق از سه بخش اساس كه هر بخش به چندين فصل و هر فصل به چندين گفتار شكل گرفته است. بخش اصلي آن كليات و مفاهيم تحقيق را بيان مي كند بخش دوم آثار ياد رستاخيز در تربيت فردي انسان و در نهايت بخش سوم آن آثار ياد رستاخيز را در تربيت اجتماعي انسان بيان مي كند. در تحقيق رستاخيز معادل قيامت يا معاد در نظر گرفته‌شده است يعني توجه به رستاخير و عالم ديگر مد نظر بوده بنابراين درك و توجه اين مطب كه حساب ‌و كتابي بسيار دقيق در محضر حضرت حق، وجود دارد كه اين توجه نتايجي را در زندگي دنيوي انسان -در تمام ابعاد ممكنه زندگي- در پي خواهد داشت، لذا قرآن توجه به رستاخيز را در نوع رفتار با خانواده، اجتماع، آموزش‌وپرورشِ انسان، سياست و اقتصاد بسيار حياتي و سازنده مي‌داند و تربيت، ترقي و تكامل به‌سوي سعادت واقعي را در گرو اعتقاد به‌روز رستاخيز و معاد مي‌داند. واژگان كليدي: رستاخيز، ذكر، تربيت، آثار اعتقادي، رفتار و اجتماعي.