پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده پژوهش مورد نظر با عنوان امكان فقري و آثار آن در حكمت متعاليه است، كه به تبيين امكان فقري از نگاه ملاصدرا مي پردازد و آثارش را در حكمت متعاليه مورد بررسي قرار مي دهد. ملاصدرا بنيانگذار امكان فقري، براساس مباني فلسفي خود « اصالت الوجود»، «تشكيك وجود» و «وحدت شخصي وجود»، ثابت كرد كه فقر و نياز در وجود امكاني، ذاتي است و تمام موجودات در دار هستي تعلق صرف و ربط محض به وجود واجب الوجود دارند, بنابر عقيده ملاصدرا، مناط احتياج به علت، امكان فقري است كه صفت وجودات امكانيه است كه وجود معلول، حدوثاً و بقائاً شأني از شئون الهي اند كه بدون ارتباط به او، هيچ گونه هويتي نخواهند داشت. براساس امكان فقري، تقدم واجب متعال بر وجود امكاني تقدم بالحق و قدم آن قدم بالحق است و اتحادعاقل به معقول در علم حضوري علت به معلول و بالعكس، اتحاد حقيقت و رقيقت است. بواسطه امكان فقري، در اثبات مبدأ واجب و شناساندن آن، از نتايج و آثار بيشتري بهره مند خواهيم شد و بواسطه آن، مي توان درك كرد كه آنچه در آسمانها و زمني وجود دارد، نيازمند؛ و خداوند را حقيقتي معرفي مي كند كه هر مرتبه از مراتب وجودي، از تجليات اوست. لذا ضرورت بحث هر چه بيشتر در مورد امكان فقري احساس مي گردد، چون پژوهشي جامع در اين مورد صورت نگرفته است. كليد واژه :‌ امكان، امكان وجودي، الهيات، وجود رابط، علت، تقدم و تاخر ، حدوث و قدم، برهان صديقين، توحيد خالقييت.