پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده دستيابي به آرامش آرزوي هر انساني است؛ اما هر آرامشي، آرامش حقيقي نيست؛ آرامش حقيقي بايد با تكيه بر باور حقيقي نسبت به انسان و جهان پيرامون او، ترس¬هاي منفي انسان را از بين ببرد، پايدار و دائمي باشد و با حفظ اضطراب¬هاي مثبت انسان، حس مسئو ليت¬پذيري انسان را مختل نكند. احساس را به نفع عقل و عقل را به نفع احساس قرباني نكرده و به اسم معنويت به سركوب غرايز نينجامد. برخي انديشمندان مانند فوئرباخ، فرويد و بعضي از شاگردانش، مخالف نقش مثبت دين در زندگي انسان هستند. آنها معتقد¬ند اگر چه دين به انسان¬ها آرامش مي¬بخشد، اما اين يك آرامش كاذب است چون دين منشاء واقعي نداشته و زاييده توهم انسان¬ها است اما برخي روان¬شناسان مانند استانلي هال، ويليام جيمز، كارل گوستاو يونگ و... معتقدند كه دين نقش مهمي در رسيدن انسان به آرامش دارد. آنها با ارائه ادله و آمار معتبر اثبات مي¬كنند كه دينداران به شرط باور به اعتقادشان، مقاومت بيشتري در مقابل اضطراب¬ها و در نتيجه آرامش بيشتري نسبت به افراد بي¬دين دارند. با بررسي ادله و شواهد هر دو گروه، اين نتيجه به دست مي¬آيد كه نمي¬توان منكر نقش آرامش¬بخشي اديان شد؛ چون اديان خصوصا دين حق به جهت شناخت صحيح از انسان و ارائه برنامه¬اي متناسب با سه حوزه شناختي، عاطفي و رفتاري، آدمي را به آرامش مي¬رسانند و كساني كه منكر اين تاثير گذاري¬اند؛ تحت تاثير عواملي چون علم زدگي و انكار ماوراء طبيعت، نگاه انتقادي به دين مسيحيت، خلط دين و دين داري، تكيه بر شواهد موردي و عدم برداشت صحيح از خدا وانسان... قرار گرفته و به ابراز نظريات ضد ديني پرداخته¬اند.