پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده دعا و مناجات يكي از بهترين وسيله¬هاي ارتباط معنوي با خداوند و تهذيب نفس است كه روح را صفا بخشيده جان را پاكي و نورانيت مي¬دهد. دعاهايي كه از طريق والاترين مخلوقات عالم امكان؛ ائمه معصومين (عَلَيْهِمَ السَّلام) رسيده ؛ جامع و بدون نقص است و تأثير بسزايي در انسان سازي دارد، يكي از آنها كه درخشش و برجستگي خاصي دارد، دعاهاي خمسه عشر منسوب به امام زين العابدين(عَلَيْهِ السَّلام) است. يكي از اين ادعيه بنام مناجات المحبين بر مبناي موضوعات ناب عرفاني قرآني است. اين مناجات، نقش بي بديل دعا در رشد و تعالي عرفاني و معنوي انسان، همچنين اهميت و چگونگي ارتباط با معبود را نشان مي¬دهد. در اين تحقيق پس از بيان مفاهيم كلمات اصلي اين مناجات و شرح كوتاه از زندگي بيان كننده دعا، به حب الهي و مطالبي پيرامون آن و سپس به مباني قرآني آثار اين حب شامل آثار فردي: عبوديت، رسيدن به قرب الهي، ذاكرحق شدن، تقوا پيشگي، انس با حضرت حق و ترس ازهجران او، معرفت به حق و تشرف به مقام ولايت، سجده و خضوع در برابر حق و پس از آن آثار اجتماعي حب الهي: ميل به اعمال شايسته، ريشه كن شدن شرك، دوستدار دوستان خدا گشتن، ثبات حكومت الهي و رسيدن به حكومت صالحان بيان شد و بدست آمد كه تنها از طريق اهل بيت ومحبت به ايشان است كه مي¬توان به معرفت ومحبت الهي دست يافت و محبوب بارگاه ربوبي گرديد. اين دعاي شريف بر مبناي آيات قران كريم پايه ريزي شده و نقش تعيين كننده-اي در ايجاد ارتباط معنوي با خداوند و ارتقاي ميزان معرفت، ايمان، عبوديت انسان داشته و باعث ايجاد محبت الهي نسبت به بندگان مي¬شود. كليد واژگان مباني قرآني، دعا، مناجات، مناجات المحبين، محبت.