پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

«زن» يكي از چند كليدواژه مهم در شناخت يك قوم، فرهنگ و آيين بوده و تلقي هر فرهنگ از زن و چگو نگي رفتار با او يكي از بهترين و موثرترين شاخص‌ها در ارزيابي آن است؛ زيرا زنان نيمي از پيكره جامعه را هستند و تربيت نيمي ديگر را بر عهده دارند. بنابراين در پژوهش حاضر تلاش دارد تا به اين سئوال كه مقايسه تطبيقي جايگاه زن در جزيره العرب پيش از اسلام و دوره پيامبر (ص) چگونه بوده است؟ به روش توصيفي- تحليلي، پاسخ دهد. از آنجا كه جنگ و غارت در جامعه عرب پيش از اسلام، ابزاري براي زندگي و معاش بوده و زنان در اين زمينه توان برابري با مردان را نداشتند و گاه در جنگ‌ها اسير مي‌شدند، و عرب‌ها به اسارت رفتن زنان را موجب خدشه دار شدن آبروي قبيله مي‌دانستند. بنابراين به نظر مي‌رسد زنان را يك مصرف كننده صرف دانسته و حقوق كمي براي آنان قائل بودند. جامعه عرب براي زن جايگاه و شرافتي باور نداشت و آنان را موجودي ناقص العقل مي‌پنداشت و به دختران ارث نمي‌دادند و طلاق آنان‌ را بدون هيچ دليلي، درست مي‌شمردند. هم‌چنين در ازدواج‌هاي گوناگون دوره پيش از اسلام، رضايت زنان شرط نبود و اين ازدواج‌ها با مصلحت انديشي پدر يا رئيس قبيله انجام مي‌گرفت؛ با ظهور اسلام به زن شخصيت انساني عطا شد و اسلام او را انساني مستقل، شناخت و باور جامعه پيش از اسلام درباره هويت زن را نپذيرفت و مرد و زن را به لحاظ تدبير در زندگي برابر دانست و با اموري چون نفقه، حق ارث و البته رضايت زن در امر ازدواج، هويت زن را به عنوان انساني مستقل به رسميت شناخته و جايگاه والاي زن در جامعه وكرامت خدادادي او را پذيرفت و براي زنان حق مالكيت و تجارت قرار داد.