پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن كريم، اين كتاب انسان‌ساز، با تعاليم عالي خود از هر آنچه لازمۀ سعادت انسان بوده، فروگذار نكرده. ازجمله نيازهاي انسان، موضوع امنيت است و حوزه‌هاي مختلف آن شامل امنيت فردي، اجتماعي، روحي-رواني، اقتصادي و... مي‌شود. هدف پژوهش حاضر، ارائۀ جمع‎بندي كاملي از مقايسۀ مصاديق امنيت در دو منبع مقدس قرآن و صحيفۀ سجاديه بوده؛ ازاين‎رو روش پژوهش براساس شيوۀ تطبيقي-تحليلي است. در متن قرآن كريم، كلماتي همچون امن، ايمان و... در كنار مفاهيم محوري همچون سلام، اطمينان و عدم خوف به كار رفته تا شبكه معنايي خاصي ترسيم نمايد. طبيعتاً مفهوم امنيت هنگامي معنا مي‌يابد كه مفاهيم مخل امنيت از بين بروند؛ به همين جهت، مصاديق امنيت در قرآن كريم به دو دستۀ اساسي تقسيم مي‌شوند. در اين پژوهش، مصاديق امنيت در دو دستۀ كلي «سلبي» و «ايجابي» تقسيم‎بندي شده است. در ادامه مفهوم‎شناسي امنيت، عوامل و موانع دستيابي به امنيت، واكاوي و سپس مصاديق سلبي و ثبوتي امنيت از قرآن كريم و صحيفه سجاديه استخراج شده و تطابق و هماهنگي كلام امام زين‎العابدين با كلام وحي در تبيين و تفسير مصاديق امنيت مشخص شد. پس از بررسي مصاديق امنيت در قرآن و صحيفۀ سجاديه، مي‎توان به اين نتيجه رسيد كه كلام امام سجاد(عليه‎السلام) در بعضي موارد تبيين كنندۀ كلام الهي است و در برخي موارد نيز ادامه و دنبالۀ آن است. در مجموع، نمي‎توان تناقضي ميان كلام الهي و دعاهاي امام سجاد(عليه‎السلام) مشاهده نمود و در مقام مقايسه، اختلافي ميان آن‎ها مشاهده كرد. چراكه قرآن كريم، كلام نوراني خداوند است و پيامبر و سپس جانشينان ايشان، كلام خدا را به انسان‎ها رسانده‎اند. در واقع، حضرت محمد، اولين معلم قرآن كريم است و مقام تعليم قرآن نيز بعد از ايشان به امامان بعدي رسيد؛ ازاين‎‎رو، كلام ائمه، تفسير كلام خداست. به‎همين‎جهت، در مقام مقايسۀ مصاديق امنيت در قرآن و صحيفۀ سجاديه، نبايد توقع اختلاف و تمايز داشت.