پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

پژوهش حاضربا هدف بررسي نقش آموزه هاي مهدويت برتربيت اجتماعي مي پردازد. اعتقاد به امامت و مهدويت، از باورهاي اصولي شيعه است. براساس اين باور خداوند اراده كرده است كه بوسيله يكي از انسان هاي كامل - كه زنده و حضور دارد ولي براساس مصالحي در غيبت زندگي مي كند- انسان هاي مومن سرنوشت عالم را رقم خواهند زد. از سويي اعمال مومنين همواره به ايشان عرضه مي گردد. چنين باوري ميتواند تاثيرات فردي و اجتماعي شگرفي درتربيت اجتماعي اخلاقي انسان ها بگذارد .اين پژوهش كه با مراجعه به منابع كتابخانه اي صورت گرفته با استخراج آموزه هاي مهدوي از منابع معتبر به تحليل آن ها پرداخته و با توجه به بررسي هاي انجام شده به نتايج مذكور رسيده با رشد ايمان و تعقل افراد و بعبارتي در پي تربيت ايماني وعقلاني آنان، جامعه اي متشكل از منتظران حقيقي و مهدوي بوجود مي آيد. اين آموزه ميتواند سبك زندگي شيعيان را جهت دهد و اثري كاربردي در زندگي انسان داشته باشد، چرا كه هر مكتبي، با توجه به مباني اعتقادي خود، از تربيت انسان، هدف خاصي را دنبال مي كند. ظهور منجي موعود كه هدف آن، تربيت انسان هاي متعالي و سامان مدينه فاضله است. دستيابي به اين مقصود تربيتي، وابسته به شرايطي است چون ۱.وجود طرح و برنامه اي كامل و عدالت محور كه بشر آن را از سوي خداوند دريافت مي دارد و قانون فراگير براي جامعه بشري مي گردد؛ ۲.وجود پيشواياني كه براي اجراي اين طرح و برنامه از ابتداي زندگي بشر تلاش كردند تا در نهايت، پيشواي نهايي اين برنامه و قانون را در روز موعود بطور كامل اجرا كند؛ ۳.وجود شماري كافي از مؤمنان مخلص كه پيشوايان و بطور اخص، پيشواي نهايي را در اجراي مطلوب مأموريتش ياري دهند. از طرفي نوعي نگرش اعتقادي به مسئله مهدويت، نقش شاياني در ابعاد تربيتي زندگي انسان ها دارد. امروزه مسائل مختلف روحي - رواني اعتقاد به مهدويت در اصلاح رفتارهاي فردي، بعنوان يكي از مهمترين آثار كاربردي اين آموزه، ضرورت مييابد. لذا اميد بخشي به مؤمنان، ايجاد روحيه استقامت و صبوري، خودسازي، معناداري زندگي، هويت بخشي و خودباوري از كاربردي ترين آثار باور اين آموزه و اصلاح رفتارهاي فردي است.