پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

توحيد عملي، تجلي باور قلبي به يگانگي خداوند در تمامي ابعاد زندگي و افعال انسان است؛ به اين معنا كه فرد در عمل، تنها اراده و قدرت خداوند را مؤثر دانسته و هرگونه فعل، نيت و رابطه خود را با رضاي او تنظيم كند. اين مفهوم در آثار تفسيري آيت‌الله جوادي آملي (حفظه الله) به عنوان غايت تربيت ديني و اساس سعادت دنيوي و اخروي برجسته شده است. ايشان بر اين باورند كه ايمان واقعي به توحيد، تنها با اعتقاد قلبي محقق نمي‌شود، بلكه بايد در تمامي جوارح و شئونات زندگي نمود يابد تا انسان به “مقام عبوديت محض” برسد. تربيت فرزندان بر مبناي اين اصل، نيازمند راهكارهايي عملي و مستمر است كه آن‌ها را از شرك خفي و جلي مصون داشته و به سمت خداخواهي مطلق سوق دهد. تربيت توحيدي فرزندان، فرايندي جامع، مستمر و نيازمند بصيرت است. با الهام از مباني عميق آيت‌الله جوادي آملي، مي‌توان با تمركز بر نهادينه‌سازي حس حضور الهي، جهت‌دهي صحيح عواطف، تقويت توكل و استمداد، و عملي‌سازي عبوديت در زندگي روزمره، فرزنداني با قلبي موحد و رفتاري الهي پرورش داد كه در هر گام از زندگي، يگانگي خداوند را درك كرده و بندگي خالصانه او را پيشه خود سازند. اين مسير، نه تنها سعادت فردي فرزندان را تضمين مي‌كند، بلكه بنيان‌هاي جامعه‌اي توحيدي و متعالي را نيز شكل مي‌دهد. آيت‌الله جوادي آملي در آثار خود به تفسير عميق مفاهيم توحيد و تأثير آن بر رفتار انساني پرداخته‌اند. ايشان بر اين باورند كه تربيت فرزندان با تأكيد بر آموزه‌هاي توحيدي مي‌تواند به شكل‌گيري شخصيت سالم و متعالي آنها كمك كند. در اين پژوهش سعي شده راهكارهاي تحقق توحيدعملي درفرزندان وباتاكيدبرآثارتفسيري آيه الله جوادي آملي(حفظه الله) مورد بررسي قرار گيرد.