پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

رفتارهاي ناتراز با معنويات، كنش‌هاي ناهنجار فردي و اجتماعي، و واكنش‌هاي غيرفضيلت‌مند، جوامع را با بحران‌هاي متعددي مواجه كرده است كه عمده‌ترين آن بحران‌هاي اخلاقي است بنابر اهميت موضوع، در اين پژوهش، نقش دين در رفع بحران‌هاي اخلاقي، بررسي شده و هدف آن بازنمايي ميزان كارآمدي دين به‌عنوان ابزاري مؤثر براي كاهش و درمان بحران‌هاي اخلاقي است، فرضيه اصلي تحقيق، بر اين پايه استوار است كه دين نقش تقويت‌كننده اخلاق و فروكاهند و رفع‌كنندۀ بحران‌هاي اخلاقي دارد. تحقيق به روش توصيفي-تحليلي و بر اساس مطالعات اسنادي انجام شده است. در فصل اول، مفاهيم كليدي شامل دين، اخلاق و بحران تعريف شده و انواع بحران‌هاي اخلاقي، معرفتي و معنوي مورد بحث قرار گرفته است. فصل دوم به تحليل نقش دين در رفع بحران‌هاي اخلاق فردي مانند دروغ، نااميدي، تكبر، اسراف، طمع، هواي نفس، عُجب و ساير رذايل اخلاقي پرداخته است. فصل سوم بر بحران‌هاي اخلاق اجتماعي شامل ربا، سقط جنين، همجنس‌گرايي، آزار جنسي كودكان، استفاده ابزاري از زن، تزلزل خانواده، كم‌فروشي، روابط آزاد جنسي، غيبت و حقد متمركز شده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه دين از طريق ارائه چارچوب ارزشي جامع، آموزش اخلاقي، تربيت معنوي، ايجاد شبكه‌هاي حمايتي و وضع مجازات‌هاي بازدارنده، قابليت مؤثري در پيشگيري و درمان بحران‌هاي اخلاقي فردي و اجتماعي دارد. نتايج حاكي از تأييد فرضيه اصلي تحقيق است.