پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

پژوهش حاضر با تمركز بر آموزه‌هاي قرآني، به بررسي عوامل اخلاقي مؤثر در زوال نعمت‌هاي الهي مي‌پردازد. انسان، كه در فقر وجودي خويش سراسر نيازمند الطاف الهي است، در صورت بي‌توجهي به اصول اخلاقي ديني، زمينه نابودي اين نعمت‌ها را فراهم مي‌سازد. در متون ديني، زوال نعمت‌ها نه‌تنها نتيجه سرپيچي از دستورات الهي، بلكه حاصل رفتارهاي غيراخلاقي در سطوح فردي، خانوادگي و اجتماعي تلقي شده است. اين پژوهش تلاش كرده است تا با تحليل ساختار زوال نعمت‌ها در سه بُعد مذكور، عوامل اخلاقي مؤثر را شناسايي و تبيين كند. در اين راستا، عواملي چون كفران نعمت، تكبر، ظلم، گناه، بخل‌ورزي، بي‌توجهي به تربيت ديني، ترك امر به معروف و نهي از منكر، اسراف، تفرقه، غفلت از ياد خدا و ترك عدالت به‌عنوان زمينه‌هاي اخلاقي زوال نعمت‌ها استخراج شده‌اند. اين عوامل با بهره‌گيري از منابع قرآني، روايات معتبر، تفاسير شيعي و كتب اخلاقي مورد بررسي قرار گرفته‌اند. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه فساد اخلاقي نه‌تنها فرد را از نعمت‌هاي الهي محروم مي‌سازد، بلكه بنيان خانواده و جامعه را نيز در معرض فروپاشي و محروميت قرار مي‌دهد. روش تحقيق در اين پژوهش، توصيفي–تحليلي با رويكرد استنادي بوده و تلاش شده است تا با استناد به منابع اصيل اسلامي، ريشه‌هاي اخلاقي زوال نعمت‌ها به‌صورت علمي و مستند بررسي شود. هدف نهايي اين پژوهش، ارائه راهكارهايي براي اصلاح رفتارهاي فردي و اجتماعي و ارتقاء سبك زندگي اسلامي بر اساس آموزه‌هاي قرآني است. اميد است اين تحقيق بتواند گامي مؤثر در جهت بازخواني اخلاق قرآني و تبيين نقش آن در حفظ و استمرار نعمت‌هاي الهي در زندگي انسان باشد.