پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در پهنه وسيع تربيت انسان، شكل‌گيري شخصيت اخلاقي فرزندان، ستون فقرات توسعه پايدار فردي و اجتماعي محسوب مي‌شود. در اين بستر حياتي، والدين به عنوان نخستين معماران هويت و ارزش‌هاي اخلاقي، نقشي بي‌همتا و غيرقابل انكار ايفا مي‌كنند. تربيت اخلاقي فرزندان، به عنوان يكي از بنيادين‌ترين اركان جامعه‌سازي و سلامت رواني-اجتماعي، همواره دغدغه اصلي انديشمندان، مربيان و خانواده‌ها بوده است. در فرايند پيچيده شكل‌گيري شخصيت و نهادينه‌سازي ارزش‌هاي اخلاقي در نسل نوپا، نقش والدين به عنوان اولين و مؤثرترين الگوهاي رفتاري، جايگاهي محوري و انكارناپذير ايفا مي‌كندلذااين پژوهش، با نگاهي تحليلي و عميق، به كاوش در مسئله بنيادين چگونگي تأثير باورهاي ريشه‌دار و عميق والدين، به‌ويژه معادباوري آنان، بر تعالي و رشد اخلاقي فرزندانشان مي‌پردازد.اثر علمي حاضر، به بررسي دقيق ابعاد بينشي و رفتاري اين اعتقاد محوري وبنيادي در شكل‌دهي به نگرش‌ها و كنش‌هاي اخلاقي نسل جديد تمركز دارد. نتايج حاصل از اين پژوهش به وضوح مؤيد آن است كه معادباوري والدين، نه تنها بستري فكري و چارچوبي ايدئولوژيك براي تربيت اخلاقي فراهم مي‌آورد، بلكه خود عاملي فعال و پويا در نهادينه ساختن فضائل اخلاقي عميق و پايدار در وجود فرزندان به شمار مي‌رود. اين باور و اعتقاد به معاد، به مثابه نيرويي محركه، والدين را در جهت انتقال ارزش‌هاي والا و تقويت رفتارهاي مبتني بر اصول اخلاقي راهبري مي‌كند. اين تحقيق، با تبيين اين همبستگي عميق، بينش‌هاي نويني را براي طراحي رويكردهاي مؤثر در تربيت اخلاقي مبتني بر ارزش‌هاي معنوي در خانواده و جامعه ارائه مي‌دهد، و بر اهميت تأمل بروني و دروني در اين مسير تأكيد مي‌ورزد.