پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده امامت، يكي از بنيادي‌ترين مباحث كلامي در انديشه اسلامي و به‌ويژه در مكتب اماميه است كه همواره جايگاه ويژه‌اي در ميان متفكران شيعه داشته است خداوند متعال براي شكوفا شدن استعدادها و كمالات وجودي انسان ها مقدمات تكويني و تشريعي را فراهم كرده است. يكي از اين مقدمات و شايد مهم ‌ترين آنها بعثت انبيا مي باشد؛ امري كه به موجب آن خداوند متعال با حكمت بالغي خويش در حد تمام و كمال, سعادت و خوشبختي انسان ها را رقم زده است. اين پژوهشبر آن است كه با تكيه بر ديدگاه ها و آثار دو تن از مفسران توانمند دنياي اسلام, ملا محسن فيض كاشاني و علامه طباطبايي, مباني عقلي و نقلي اين حقيقت را به عنوان يكي از اصول مذهب تشيع كه جايگاه مهمي در تفكرات شيعه دارد و اصلي ضروري براي جامعه مسلمين است مورد بررسي قرار دهد. روش اين پژوهش تحليلي توصيفي است. فصل اول كليات و مفهوم شناسي، فصل دوم مباني نقلي و عقلي علامه فيض كاشاني در زمينه امامت مورد بررسي قرار مي گيرد، در فصل سوم مباني عقلي و نقلي علامه طباطبايي در زمينه امامت و در فصل چهارم افتراقات و اشتراكات مورد بررسي قرار خواهد گرفت .يافته ها حاكي ازآن است كه هر دو متفكر با وجود تفاوت در روش، بر ضرورت وجود امام معصوم به‌عنوان هادي، حافظ دين و ضامن هدايت بشر اتفاق نظر دارند.۲. فيض كاشاني با رويكرد كلامي-نقلي و تأكيد بر بعد عملي، سياسي و عرفاني، امامت را لازمه اقامه شريعت و رفع ظلم مي‌داند.۳.علامه طباطبايي با رويكرد فلسفي-هستي‌شناختي و تأكيد بر ولايت تكويني و تشريعي، امامت را در چارچوب نظام وجودي تحليل مي‌كند؛ هر دو در نهايت هماهنگي عقل و نقل را براي اثبات امامت حفظ كرده‌اند. كلمات كليدي: علامه طباطبايي، فيض كاشاني، مباني عقلي و نقلي، امامت