پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده يكي از موضوعاتي كه از ديرباز فكر بشر را به خود مشغول كرده و در رديف مهم ترين مشغله هاي فكري او قرار داشته است، مسئله انحراف يا كجروي فكري انسان هاست. انحراف چيست؟ چرا پديد مي آيد؟ چگونه گسترش مي‌يابد؟ چه عواقب و پيامدهايي براي انسان و جامعه انساني در پي دارد؟ و چگونه مي‌توان از پيدايش يا گسترش آن جلوگيري كرد و…. اين پرسش‌ها، همواره ذهنِ متفكران و انديشمندان جوامع را به خود مشغول كرده است. از آنجا كه پديده انحراف فكري، يك پديده انساني است و با واقعيت وجودي انسان پيوند دارد و از سوي ديگر علوم تجربي با در پيش گرفتن روش استقرا و تجربه و تكيه بر نمودهاي رفتاري انسان، از شناخت انسان به عنوان يك «كل» ناتوان است، تاكنون نتيجه قطعي در اين زمينه به دست نيامده است. ولي حقايق خوبي كشف شده است كه مي تواند در شناخت جامع تر اين پديده كمك كند. انسان نخست بايد علل و ريشه انحراف بيروني، از مسير حق را بشناسد تا بتواند آنها را «دفعاً» يا «رفعاً» طرد كند. چون روح انسان در عين حال كه ملهم به فجور است، گرايش به تقوا هم دارد و با شناخت علل انحراف خود از راه حق و درمان و رهايي از آنها، آن فضايل فطري شكوفا مي گردد. لذا محقق بر آن است تا با روش تحليلي- توصيفي و با تدبر در آيات قرآن، علل دروني و بيروني انحراف فكري را واكاوي كند.