پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

دوستي، عنصري ضروري و منحصر به فرد براي استمرار حيات انسان است. كسي كه دوستي ندارد، زندگي رقت انگيزي دارد. آثار دوستي تا هنگامه‌ي قيامت استمرار دارد. زندگي اصلي انسان در قيامت جريان دارد. شناخت رابطه‌ي دنيا و آخرت و آگاهي از اينكه دنيا مقدمه‌اي براي زندگي ابدي‌ مي‌باشد،‌ مي‌تواند به زندگي انسان جهت دهد. اگرانسان به اين امر واقف باشد كه زندگي ابدي بازتابي از اعمال دنيوي‌ مي‌باشد، به گونه‌اي زندگي‌ مي‌كند كه طبق آيات قرآن در آخرت در محيطي سرشار از صلح و صفا و دوستي و محبت به سر برد و مشمول درود و سلام و خوش آمدگويي ملائكه گردد و حتي بالاتر، تمام نعمت‌هاي جسمي و روحي لقا و رضوان الهي را درك كند. آگاهي از اين امر كه زندگي بهشتيان سرشار از دوستي و محبت و زندگي جهنميان آميخته با خصومت و دشمني‌ مي‌باشد،‌ مي‌تواند تأثير شگرفي در نحوه زندگي انسان‌ها و روابط آنها با اطرافيان داشته باشد. آگاهي از ارتباط دوستانه بهشتيان و انفراد و تخاصم جهنميان، تلنگري است به انسان كه زندگي خود را به گونه‌اي مديريت كند كه در آخرت مشمول نعمت‌هاي جسمي و روحي و معنوي بشود. از اين روي جا دارد كه انسان زندگي پس از مرگ را بشناسد و قواعد آن را بداند و با شناخت و آمادگي محياي ورود به زندگي جاودانه شود. اين پژوهش با رويكرد كتابخانه‌اي- توصيفي‌ مي‌كوشد تا با استفاده از قرآن و تفاسير جايگاه دوستي با توجه به ارتباط بهشتيان و انفراد و تخاصم جهنميان را به تصوير كشد.