پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

نشاط به‌عنوان يكي از نيازهاي اساسي جسمي و روحي انسان، در بسياري از جنبه‌هاي زندگي فردي و اجتماعي او نقش بسزايي ايفا مي‌كند. وجود آيات متعدد در قرآن كريم گواهي بر اهميت اين موضوع است. قرآن كريم واژه‌ي نشاط را با عباراتي نظير: فرح، مرح، بطر، بهجت، سرور، حبور، تبسّم و ضحك و ... مورد اشاره قرار داده و از آن به دو شكل ممدوح و مذموم يادكرده است. مؤلفه‌ي شادي و نشاط از جمله مسائل هيجانات مثبت در دانش روانشناسي نيز به شمار آمده و حالتي را شامل مي‌شود كه انسان به رضايتمندي، كاميابي و ارضاي نيازهايش دست‌يافته و از آن به شادي و خرسندي تعبير مي‌گردد. علم روانشناسي اين حالت را تحت تأثير عواملي چون فرهنگ، تربيت، مليت، مذهب و شرايط فردي و اجتماعي مي‌داند. تحقيق حاضر با رويكرد توصيفي ـ تحليلي و هدف بنيادي ـ توسعه‌اي و بهره‌مندي از منابع اصيل كتابخانه‌اي به بررسي تأثير نشاط بر رشد انسان در چارچوب آموزه‌هاي ديني و دانش روانشناسي پرداخته است. از جمله يافته‌هاي مهم اين تحقيق بدين‌صورت است كه در نگاه قرآن كريم و دانش روانشناسي، نشاط فردي و اجتماعي انسان همواره در مسير رشد و پيشرفت او تأثيرگذار است. لذا با نهادينه‌سازي اين مفهوم، مي توان شاهد ظهور تأثيرگذار و بنيادين نشاط در مراحل مختلف زندگي فردي و اجتماعي و درنهايت قرب الهي و سعادت انسان باشيم.