پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اين نوشتار با نام «مقايسه بازتاب اعمال در دنيا و آخرت از ديدگاه قرآن و عهدين» و با هدف برابرسنجيِ آنچه ميان اين ديدگاهها همسو و ناهمسو است، سامانگرفت. شناخت بازتاب رفتار انسان از برجستهترين پايههاي پرورش انديشه و پيرايش رفتار در انسانهاست. رشد روزافزونِ ابزارهاي رسانهاي در پيوند ميان افكار انسانها در دهكدهي جهاني، برخورد و گفتگو ميان آيينهاي بزرگ در جهان را ناگزير كرده است، پژوهش براي آمادگيِ شركت در اين گفتگوي آييني، از بايستههاي علم كلام است. يافتههاي پژوهش پيش‌رو كه با روش توصيفي-تحليلي-تطبيقي سامان يافتهاست، نمايانگر آن است كه قرآن و عهدين در بازتاب رفتار نيك و بد انسان كه مايهي پيدايش «خير و شر» در دنيا و آخرت ميشود، هم‌سو هستند. ولي نگاه عهدعتيق جهانشمول نبوده، و تنها مردمان يهود را از بازتاب رفتارهاي نيك در رستاخيز بهرهمند مي‌داند. عهدجديد نيز يگانه راه رستگاري در رستاخيز را باور به الوهيت عيسي دانسته، و ديگر مردمان را در بند شريعت و گناه برميشمارد. در باور به رستاخيز و «روز داوري» هر سه كتاب همسو هستند، ولي در چند و چون و چگونگيِ آن هم‌سو نبوده و ناهماهنگي در ديدگاههايشان بسيار است. قرآنكريم ميزان رستگاري انسان در دو جهان را بسته به كيفيت و كميت باور به يگانگي ذات حق‌تعالي و رفتار نيك مي‌داند؛ عهدجديد آن را تنها در باور به الوهيت عيسي در كنار دو خداي ديگر و ميزان مهرورزي انسان به همهي موجودات برميشمارد. عهدعتيق بر اين باور است كه، تنها مردمان نيكوكار يهود كه برگزيدهي خدا هستند، از رستگاري در رستاخيز بهرهمند خواهند شد.