پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از موضوعات بسيار حساس و بحث برانگيز ميان علما و انديشمندان مسلمان اطلاق و نسبيت آيات الهي است كه بر پذيرش و تاثر دين و يا عدم آن در زندگي افراد، تاثير مي‌گذارد، به خصوص امروزه كه موضوع نسبيت و اطلاق روز به روز ميان نوانديشان مسلمان معاصر، به نحوي بارويكرد‌هاي متفاوت مطرح مي‌شود، و مباني معرفت شناختي نسل افراد را تغيير مي‌دهد. اين نوانديشان مسلمان معاصر با وام گرفتن از آراء فيلسوفان جهان غرب، تلاش كرده اند با آوردن نقد‌هايي مبني بر عدم اطلاق آيات الهي و ادله‌هايي مبني بر نسبي بودن آيات، چالش‌هايي را در تمام ابعاد قرآن كريم ايجاد كنند و جايگاه و منزلت آيات الهي را در ميان مسلمانان فرو بكاهند و موجب آسيب‌هايي مثل عدم جاودانگي و عصري سازي آيات قرآن، بشوند. هدف از انجام اين نوشتار شناسايي برخي از مهمترين نوانديشان مسلمان معاصر قائل به نسبي گرايي در متون الهياتي و نقد رويكرد نسبي گرايانه‌ي آنان مي‌باشد. اين پژوهش با روش توصيفي و تحليلي در صدد شناسايي و پاسخ به اين دسته از نوانديشان مسلمان معاصر تنظيم شده است. نتايج و يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه زمينه‌ي برداشت نادرست و شبهات نسبي گرايان به سبب پذيرش نگاه تاريخي نگر، به كل يا بخشي از آيات الهي و پذيرش زمان مندي و مكانمندي در آيات همراه با ادله‌هاي گوناگون است، حال آنكه اثبات شد كه حقايق تاريخي، تاريخي فهم نيستند و قابليت درك و ظهور را دارند و يا مربوط به قرائت پذير بودن آيات الهي مبني بر عدم دستيابي به حقيقت واحد است كه ابطال پذيري اين ديدگاه نيز با محك عقلاني گزاره‌ها قابل اثبات مي‌باشد.