پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

امر به معروف و نهي از منكر از واجبات ضروري دين اسلام است و سلامت جامعه را در برابر فسادها و انحرافات تضمين كرده و آيات مختلف قرآن و روايات معصومين : آن را به عنوان، مهم‌ترين فرائض توصيه نموده است، امروزه يكي از چالش‌هاي جدي جوامع، بحث آزادي بوده و دين مبين اسلام متهم به اين است كه آزادي افراد را ناديده گرفته است، در انديشه سياسي اسلام امر به معروف و نهي از منكر در اصل براي تضمين آزادي‌هاي فردي و اجتماعي به كار مي‌رود، با اين بيان رساله‌ي حاضر اهتمام خود را بر آن دانسته تا رابطه امر به معروف و نهي از منكر را با چهار محور يعني آزادي عقيده و آزادي بيان، آزادي مطبوعات و مشاركت در انتخاب زمامداران را مورد بررسي قرار دهد، يافته‌هاي تحقيق بيان مي‌دارد، اسلام به اين آزادي‌ها توجه دارد و وجود اين آزادي‌ها به معناي رها بودن از هر قيد و بند و آزادي مطلق نيست، و محدوديت‌هاي خود را دارد، يك تفاوت حقيقي اسلام و اديان الهي درباره محترم شمردن آزادي‌هاي فردي و اجتماعي با مكاتب امروز در اين است كه علاوه بر حفظ حقوق و آزادي‌هاي ديگران، مي‌گويند كه يك انسان به بهانه‌ي آزاد بودن و اختيار داشتن، حق ندارد، منافع شخص خودش را هم به خطر بيندازد. در آزادي مطبوعات نيز از جمله محدوديت‌هاي كه در راستاي امر به معروف و نهي از منكر وجود دارد به طور كلي آزار ديگران شامل: تهمت، افترا، دشنام، توهين، استهزاء و تمسخر وقاعده لاضرر را مي-توان نام برد و در رابطه با زمامداران، از اين جهت كه، يك انسان مسلمان است، بايد نظارت دروني و يك نظارت بيروني، امر به معروف و نهي از منكر صورت گيرد و با انتخاب زمامدارن با تقوا به يك جامعه‌ي متعالي دست پيدا كنيم.