پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

فساد گروهي به معناي رفتارهاي ناپسند و نابهنجار اجتماعي است كه به‌طور مشترك توسط گروهي از افراد صورت مي‌گيرد و مي‌تواند به شكل‌هاي مختلفي از جمله فساد اقتصادي، سياسي، اجتماعي و اخلاقي بروز يابد. قرآن و سخنان معصومين به‌ عنوان منبع اصلي هدايت‌گري مسلمانان، به تحليل و نقد اين نوع فسادها پرداخته است و پيامدهاي منفي آن‌ها را براي جامعه بشري تبيين كرده اند. عواملي چون ضعف فرهنگي، عدم توجه به باورهاي ديني، غفلت از آفرينش، معامله هاي اقتصادي نادرست، پيروي از هواهاي نفساني عامل اين نوع فسادها هستند. كه پيامدهايي همچون محروميت از نعمت هاي الهي، از دست دادن بصيرت و بينش، نابودي قدرت و مكنت، اختلال در زندگي هاي مادي و دنيوي، تباهي محيط زيست و .... را به دنبال داشته باشد. بر اين اساس، آموزه هاي اسلامي راهكارهاي عملي و معنوي براي مقابله با آن‌ها ارائه مي‌دهد. ريشه يابي فساد، امر به معروف و نهي از منكر، اصلاح، پيوند با اجتماع بشري، مشورت با مشاوران امين، كناره گيري از اجتماع فاسد، جداسازي فاسدان از جامعه، برپايي حدود الهي و مجازات كيفري راهكارهايي است كه از مطالعه متون ديني قابل برداشت است. از بررسي نتايج اين پژوهش اين نتيجه حاصل مي شود؛ اگر گروه هاي فاسد بر فساد خود اصرار ورزند نه تنها خود از بين رفته بلكه ديگر افراد جامعه در اين فساد غرق مي شوند و به تباهي كشيده مي شوند. اين نوشتار با روش توصيفي _ تحليلي با استفاده از منابع كتابخانه اي، و در دامنه قرآن و روايات تحرير گشته است. مي‌تواند به‌ عنوان منبعي براي پژوهشگران و فعالان اجتماعي در زمينه مبارزه با فساد و ارتقاء عدالت اجتماعي مورد استفاده قرار گيرد.