پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در آموزه هاي قرآن كريم و آموزه هاي كتاب شريف صحيفه سجاديه به آيات و فرازهاي تربيتي متعددي بر مي خوريم كه انسان را به شناخت شيطان فرا مي خواند . شياطين موجوداتي وسوسه گر و اغواكننده انسان در راه اطاعت و عبادت الهي هستند كه اعم از جن و انس مي باشند . بنابراين اگر انسان بخواهد خود را به قله كمال و قرب الهي برساند، لازم است كه ترفندهاي شيطان و ابزارهاي خاص او براي به دام انداختن انسانها را بشناسد . عدم شناخت شيطان باعث فرو افتادن در انواع زشتي ها و گناهان از جمله : تكبر ، فحشا و افتراء ، اختلاف و تفرقه افكني ، فريب و فتنه انگيزي و غفلت و … مي شود . لذا انسان بايد با نيروي عقل و اختيار راه نفوذ شيطان را بر خود ببندد و با آموزه هاي تربيتي منابع اسلامي از ماهيت شيطان و ابعاد وجودي انواع شياطين و اغواگري هاي آنان پرده برداشته و به شناسايي راهكارهاي متقن از جمله : ايمان به خدا و آخرت ، تقوا ، توكل و استعانت از خداوند ، مقابله با هواي نفس و اخلاص ورزيدن در عبادت الهي و .... براي نفوذ دام هاي شيطان اهتمام ورزد . همتايي همه جانبه قرآن و عترت عليهم السلام وجوه تشابه فراواني را به همراه دارد و مبيّن و كامل كننده يكديگرند . دعاهاي صحيفه سجاديه نشان مي دهد كه امام سجاد به گونه اي با قران مانوس بوده اند كه از زبان ايشان چيزي غير از قرآن صادر نمي شود. اما با توجه به دوران سخت زندگي آن حضرت ، ايشان تقيه كرده و معارف الهي و قرآني را به بياني متفاوت و در قالب دعا و مناجات بيان نموده است. از اين رو در نوشتار حاضر سعي بر اين است تا به شيوه كتابخانه اي به جمع آوري اطلاعات پرداخته و با روش توصيفي و تحليلي به واكاوي آموزه هاي تربيتي شيطان شناسي در آيات سوره بقره و دعاي هفدهم صحيفه سجاديه و ابعاد و آثار شناخت آن بپردازد و وجه افتراق يا اشتراك در نوع بيان ذكر گردد.