پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

امام يك واژه قرآني است كه در لغت به معناي پيشوا و مقتداست و در اصطلاح به معناي رهبري جامعه اسلامي و جانشيني پيامبر (صلي الله عليه و آله) در امور ديني و دنيايي است كه يكي از آموزه‌هاي مهم اسلامي و از اصول اعتقادي شيعه است. در طول تاريخ اختلاف در شناخت امام موجب ايجاد انشعابات و فرقه‌هايي در شيعيان شد سه فرقه شيعي زيديه اسماعيليه و اماميه در نتيجه اين اختلافات به وجود آمد. با توجه به وضعيت شيعيان در جهان و تلاش دشمنان در جهت نابودي شيعيان به عنوان عمده ترين فرقه برآمده از اسلام كه با استكبارهاي شيعي مبارزه مي‎كند، شناخت اين فرقه‎ها نسبت به يكديگر گامي در جهت وحدت بين ايشان خواهد بود. نگارنده در پژوهش حاضر با روش توصيفي- تحليلي و كتابخانه‎اي در صدد پاسخ به اين سوال است كه وجوه اشتراك و افتراق شاخصه‎هاي امامت در سه فرقه شيعي (زيديه، اسماعيليه، اماميه) چيست؟ پس از جستجو در منابع كلامي و كتاب‎هاي و مقالات متعدد و مجلات تخصصي كلامي و بررسي آن‎ها، نتايج قابل توجهي از اشتراكات و افتراق سه فرقه در زمينه‎هاي تعريف امامت، ويژگي‎هاي امام، وظايف امام، راه‎هاي اثبات امامت، جايگاه امام و امامت خاصه بدست آمده و مورد تحليل و بررسي قرار گرفته است.