پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اعتقاد به منجي موعود، باوري مشترك در بين همه اديان الهي مي باشد، اعتقاد به ظهور فردي مصلح در يك دوران بحراني، آن زماني كه دنيا را ظلم و تباهي فرا مي گيرد. در دين مبين اسلام به بحث مهدويت و منجي موعود تأكيد فراوان شده و آيات و روايات فراواني پيرامون آن وارد شده است بطوريكه در طول تاريخ همواره مورد توجه ويژه اذهان عمومي قرار گرفته است. لكن عدم اگاهي لازم از معارف مهدويت باعث شده اين تفكر در طول تاريخ غيبت، مورد تحريف قرار گرفته و جامعه منتظر را از مسير واقعي خود دور كند. اين تحقيق به بيان چالش هاي مختلف فردي و اجتماعي در جامعه منتظر از نگاه آيات و روايات پرداخته است. از اين روي آسيب هاي فردي و سپس آسيب هاي اجتماعي عصر غيبت را بررسي نموده است. نتايج تحقيق حاصل نشان ميدهد عواملي چون تحريف در مفاهيم مهدويت و ايجاد نظريات بي پشتوانه در اين باب، كوتاهي متوليان فهم در ارائه آموزه هاي مهدوي و انجام وظايف خود متناسب با تحولات زمان، ملاقات گرايي، عدم پيروي از فقها و نواب عام امام زمان(ع)در عصر غيبت، دامن زدن به بي توجهي و نااميدي نسبت به حضور و ظهور امام، سبب شده است تا آثاري همچون نفرت و ترس از امام و ترك وظايفي كه نسبت به ايشان در بعد فردي وجود دارد و نيز نااميدي افراد جامعه و عدم پيروي از عالمان و دانشمندان در مسائل زندگي و گسست ميان نسل هاي تشيع در بعد اجتماعي و تاريخي به وجود آيد كه لازم است با بصيرت كافي از وقوع آسيب بيش از پيش در جامعه منتظر جلوگيري شود. در اين تحقيق كه از نوع توصيفي‌ - تحليلي بوده‌ و به روش كتابخانه‌اي نگاشته شده است، به واكاوي آسيب ها و چالش هاي پيش روي جامعه منتظر پرداخته مي‌شود.