پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از مصاديق و مواردي كه در قرآن به آن سفارش شده است، محبت است. محبت، حالتي است كه در دل يك موجود ذي شعور، نسبت به چيزي كه با وجود او ملايمت و با تمايلات و خواسته هاي او تناسبي داشته باشد، پديد مي‌آيد؛ و در هدايت و سعادت انسان، نقش بسزايي دارد. و بهترين گواه بر اين ادعا، سوره مباركه يوسف است كه حاوي انواع محبت‌ها مي‌باشد كه مي‌توان آنها را در سه محورِ محبت فردي، محبت خانوادگي و محبت اجتماعي بررسي كرد. هيچ روشي چون روش محبت در تربيت آدمي مؤثر نيست و مفيدترين روش‌هاي تربيت به نيروي محبت كارايي پيدا مي‌كند. نيروي محبت از نظر تربيتي نيروي عظيم و كارساز است و بهترين تربيت آن است كه بدين روش تحقق يابد. پژوهش حاضر با روش كتابخانه‌اي و به صورت توصيفي و تحليلي و از طريق كاوش در بعضي از كتاب‌هاي تفسيري، قرآني، در صدد پاسخ به اين سوال است كه محبت دريافت شده در سوره يوسف چه نقشي مي‌تواند در هدايت انسان داشته باشد؟ و در نهايت به اين نتيجه دست يافته است كه در سوره يوسف، انواع محبت‌ها وجود دارد كه اجراي آنها، باعث گرديد برادرانش (بعد از اشتباهي كه داشتند) توبه كنند و رضايت پدر را به دست بياورند و اين يك درس و الگويي مناسب براي جامعه امروزي است كه بدانند چگونه و با چه شيوه‌هايي به خانواده و اجتماع محبت كنند تا سريعتر به سعادت برسند همچنين محبت كردن در جامعه باعث تقويت و همدلي آحاد جامعه مي‌گردد و حتي منجر مي‌شود كه برخورد درست و خوبي با مديران و مردم داشته باشند.