پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده واقعه كربلا به نبرد امام حسين(ع) و يارانش با سپاه كوفه در محرم سال ۶۱ق اشاره دارد. اين واقعه كه در پي بيعت نكردن امام حسين(ع) با يزيد بن معاويه رخ داد به شهادت امام حسين(ع) و يارانش و نيز اسارت اهلبيتش منجر شد. امام حسين(ع) در رجب سال ۶۰ق براي بيعت نكردن با حاكم مدينه به همراه خانواده و تعدادي از بنيهاشم از مدينه خارج شد و به مكه رفت۱و حدود چهار ماه در مكه بود. در اين مدت نامههاي دعوت اهالي كوفه به دست او رسيد.از اين رو در ۸ ذيالحجه راهي كوفه شد. او پيش از رسيدن به كوفه، از پيمانشكني كوفيان باخبر شد و پس از برخورد با سپاه حر بن يزيد رياحي به سمت كربلا رفت و در آنجا با لشكري روبهرو شد كه عبيدالله بن زياد، آن را به سوي او فرستاده بود.دو سپاه در ۱۰ محرم با هم جنگيدند. پس از آن كه امام حسين و يارانش شهيد شدند بازماندگان او را به اسارت بردند.امام حسين در وصيت خود به برادرش شهادت و حفظ جان و اصلاح امت را هدف از قيام معرفي مي كنند. در اين مطلب علم و عصمت امام قابل مشاهده است علم امام به شهادت و اصلاح ناپذيري جامعه و نيز عصمت امام نسبت به عدم حضور در جايي كه هم سبب به خطر افتادنجان او مي شود و نيز سبب شكستن حرمت كعبه است اجتناب مي كنندقابل مشاهداه است. دعوت امام در مسير جهت جمع آوري ياران همه و همهنشان از ويژگ هاي بارز امام است .