پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اين پايان نامه به بررسي موضوع بناسازي بر قبور در صدر اسلام مي پردازد. دشمن همواره با ورود شبهاتي در عقايد و مذهب شيعيان به دنبال بهانه اي براي غير موجه بودن مذهب شيعيان قرار مي دهد، كه در عصر حاضر، وهابيون با وارد كردن حرمت ساخت بنا بر قبور و عدم سنت پيامبر(ص) در اين زمينه، موضوع را دستآويزي براي نادرست جلوه دادن ساخت مقبره براي امامان شيعه و بزرگان آنها قرار داده اند. اين پايان نامه به بررسي اين سوالات مي پردازد كه سنت پيامبر و خلفا در بناسازي بر قبور چگونه بوده است؟آيا پيامبر از ساخت بنا بر قبور نهي مي كردند و سنت ايشان در اين زمينه چگونه بوده است؟ در پنج قرن اول هجري و در زمان امامان معصوم (ع) بناي بر قبور داراي چه حكمي بوده است؟ اين رساله با روشي تحليلي- توصيفي و به شيوه كتابخانه اي به اين نتيجه دست يافته است كه در تاريخ قبل از اسلام نشانه هايي از ساخت و بناي بر قبور مشاهده مي گردد در زمان پيامبر(ص) نيز بناي قبر براي حمزه سيدالشهداء شاهد اين مدعاست و خلفا نيز بعد از رحلت پيامبر(ص) وي را در حجره خود دفن نمودند و آن را به شكل مقبره قرار داده و در خلافت هركدام به وسعت آن پرداختند. در زمان امامان نيز مقبره هايي بر قبرستان بقيع وبارگاه حضرت علي (ع)وامام حسين (ع) و در كاظمين و سامرا و مزار امام رضا (ع) ساخته شد كه هيچ كدام از آنها با بناي بر قبور مخالفت ننمودند.