پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده آياتي كه در قرآن به عنوان نشانه هاي خداوند در زمين-با عبارت »وَ مِن آياته«- بيان ميكند،از سراسر جهان هستي نمونه هايي بارز همراه با بيان رازهاي آن،تصريحا وتلويحا مكرر ياد كرده است(خلقت آسمان و زمين،خورشيد وماه،بادو باران ،خلقت انسان، انتشار بر روي زمين، زوجيت،خواب در شب وتلاش براي معاش در روز)؛ افكار رابه سير در آفاق و انفس سوق ميدهد و در پي برانگيختن حس كنجكاوي انسان است ، بدين وسيله بشر را به مرز علوم و حتي چند گام فراتر هدايت كرده و به بشر فهمانده كه جهان خلقت دستگاه منظم واحدي است،و همه اجزا آن وابسته به يكديگرند و عالم پر از رمز وراز و اسرار ،قوانين و سنن اليتغير است.و ميآموزد كه از عالم شهود و محسوس ميتوان به رازهاي پنهان عالم نامحسوس »عالم غيب« پي برد.تاثير آن تقويت ايمان ، توحيد ومعاد ،جهت بخشيدن به زندگي انسان و آموختن راه سعادت است . در سايه شناخت و به كاربستن آن سبب رسيدن به آرامش وسلامت روان وپيشرفت مادي و بهرهمندي بهتر از نعمتها و مواهب مادي است.چنانچه توجه قرآن به علم موجب پيشرفت علمي مسلمانان در قرون اوليه و منشا پيدايش برخي از علوم گرديد به طوريكه جامعه اسلامي در علم واخلاق سرآمد جوامع و ملل شد .و تبديل شدن تفكر قرآني به گفتمان در ميان جامعه نخبگاني، باعث جوشش فكري ميشود وبر بدنه عمومي اجتماع نيز تاثيرميگذارد.و باعث پيشرفت مادي و ومعنوي در سايه گفتمان قراني ميشود.