پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

دوران امام رضا (عليه السلام) از نظر سير تاريخي مذهب شيعه، اهميت زيادي دارد چرا كه پس از اختناق عصر هارون‌الرشيد، مأمون، خليفه‌ي عباسي در ظاهر خود را دوستدار علم نشان مي ‌داد. همين امر سبب شد تا فرقه‌هاي مختلف علمي در زمان او شكل بگيرد و حلقه‌هاي بحث و جدل در سرتاسر قلمرو اسلامي تشكيل گردد. يكي از اين فرقه‌ها اهل حديث بودند كه با تمسك به ظاهر قرآن كريم و روايات، سعي در توجيه عقايد نادرست خود داشتند. امام رضا (عليه السلام) در اين دوران نقش كليدي در نمايان ساختن حقيقت و نشان دادن درست از نادرست و سره از ناسره داشتند. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد كه امام رضا (عليه السلام) در مقابله با عقايد انحرافي اين فرقه، با استفاده از محكمات آيات، و نيز بهره‌گيري از عقل و استناد به روايات صحيح، سره را از ناسره و صحيح را از ناصحيح مشخص نمودند. و روايات موهم تشبيه را كه از مستندات روايي اهل حديث بود برخي را مجعول معرفي كردند و در صورت اصالت روايات، به درستي آن ها را تببين نموده و تفسير درست آن هارا، ارائه نمودند. تحقيق حاضربه شيوه ي توصيفي_تحليلي با استفاده از منابع كتابخانه ايي به رشته ي تحرير درآمده است.