پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در طول تاريخ سنت‌هاي ناروايي چون مرد سالاري باعث گرديده است تا ظلم‌هاي متعددي در حق زنان روا داشته شود، اما اين رفتار ناشايست، ارتباطي با دين و عقايد ديني نداشته و از سنت هاي نادرست در ميان جوامع، مايه گرفته است. اديان الهي، بسياري از سنت‌هاي جاهلي را نابود كرده است و بخشي از رسالت خود را احياي حقوق زنان قرارداده است. به همين خاطر در تاريخ اديان از حضرت آدم تا حضرت خاتم نقش زنان بسيار برجسته و تأثير گذار مي‌باشد. پيامبران الهي عليرغم دارا بودن برخي از فرهنگ عصر خود، به مقتضاي فرمان الهي براي زن ارزش و احترام فوق العاده قائل بوده و در زندگي شخصي خود، همواره به زناني تكيه كرده‌اند كه بسيار برتر از مردان عصر خود بوده‌اند كه مي‌توان در قالب نقش زنان در پيشبرد رسالت انبياء در قرآن و روايات، مورد بررسي قرار داد كه برخي از آنها به طور مستقيم و برخي به صورت غير مستقيم نقش ايفا كردند، كه نقش مستقيم زنان عبارتند از: نقش مادري نظير: نجات جان فرزند، تربيت و پرورش فرزند؛ نقش همسري نظير: تبعيت از دستورات الهي، حمايت‌گري عاطفي، مالي و اجتماعي؛ و نقش غير مستقيم عبارت است از: دفاع از دين و مبارزه با ظلم و پرورش و تربيت (دايه بودن)، به همين خاطر پژوهش حاضر تلاش كرده است با روش توصيفي – تحليلي و گردآوري اطلاعات به بررسي اين مباحث پرداخته و در نهايت به اين نتيجه دست يابد كه نقش زنان به صورت غير مستقيم در رسالت أنبياء بيشتر بوده است و در تاريخ بيشتر نقل شده است اما نقش مستقيم زنان، مخصوصاً نقش مادري، خيلي تأثيرگذارتر از نقش‌هاي غير مستقيم بوده است و اگر مادري نبود كه فرزند را از مرگ نجات دهد يا او را با شير پاك خود، پرورش دهد و تربيت كند، چگونه به درجه رسالت مي‌رسيد؟ پس در رسالت أنبياء، نقش مادر بودن بسيار بار ارزش‌تر از نقش دايه، دختر بودن است.