پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

زن و شوهر به عنوان دو شخص مستقل كه در خانواده‌اي جدا پرورش يافته‌اند، داراي نظرات و فرهنگ‌هاي مختلفي هستند كه ممكن است از هر جهت در افكار و سليقه‌ها، اخلاق و اعتقادات متفاوت باشند اما اگر در مساله ازدواج اصل كفويت را درنظر بگيرند و از همه مهمتر داشتن اصل ايمان و اخلاق را بر زيبايي و ثروت ترجيح دهند، لذا گام‌هاي اوليه را در راه جاذبه متقابل برداشته-اند. آنان اگرچه قادر به رعايت همه آداب يك زندگي مشترك نيستند اما اصل احترام متقابل را در برخوردها و حرف زدن‌ها با گوش دادن و استقبال و بدرقه به كار مي‌گيرند و تاكيد دارند كه پرده حرمت‌ها دريده نشود. زن با توجه به نقش لطيف خود در زندگي از ادامه داشتن تشنج و درگيري جلوگيري مي‌كند حتي اگر مرد مقصر باشد و مرد با مديريت خود از ظلم به زن خودداري نموده و او را امانتي مي‌داند كه بايد در حفظش كوشا باشد. از آنجا كه در سختي‌هاي زندگي جاذبه متقابل بين همسران مي‌تواند نجات‌دهنده زندگي از اختلافات و آسيب‌ها باشد پس ضروري است عوامل فردي، خانوادگي، اجتماعي و فرهنگي موثر در جاذبه متقابل بين آنها را بررسي نمود با اين هدف كه در راه درك يكديگر به موفقيت دست يابند و پيوند حقيقي بين آنها با محبت و مودت حفظ گردد. در اين صورت انتظارات بي‌جا، جاي خود را به هيجان و شور در زندگي خواهد داد و رنج و ملال را از طرفين دور مي‌نمايد. در اين پژوهش، ايمان و تقوا، تواضع، گذشت، ابراز محبت، درك متقابل، تشابه در نگرش‌ها، احترام، توجه به نقش مادري، امنيت، سلامت فكر و عواملي از اين قبيل كه توضيح داده شده است، به عنوان عوامل موثر در جاذبه متقابل بين همسران معرفي گرديده-اند و با استفاده از آيات و روايات، به روش توصيفي- تحليلي به ارائه مطالب پرداخته است.