پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

حيا به‌عنوان يك فضيلت بزرگ و يكي از عوامل مهم تربيتي از جايگاه والايي برخوردار است و به‌عنوان موهبتي الهي انسان را از ارتكاب بسياري از زشتي‌ها بازمي‌دارد و از مهم-ترين عوامل حفظ و بقاي عفت عمومي جامعه مي‌باشد كه در همه‌ي اديان مورد تأكيد قرارگرفته است. صفت زيباي حيا يك امر فطري است و با خلقت هر انساني آميخته‌شده است كه تنها بايد آن را رشد داد. خانواده كه كانون شكل‌گيري خصايص مطلوب فردي و اجتماعي مي‌باشد. تنها محيطي است كه مي‌تواند قابليت‌‌هاي دروني افراد ازجمله حيا را بپروراند و شخصيت و استعداد‌ آن‌ها را از قوه به فعليت درآورد. اساساً رعايت حياي در رفتار و گفتار اعضاي خانواده در تكوين شخصيت فرزندان جايگاه ويژه‌اي دارد. پژوهش حاضر تلاش شده است با استفاده از منابع كتابخانه‌اي و به روش توصيفي و تحليلي آثار تربيتي حيامدار را بر شخصيت كودك موردبررسي قرار دهد. اسلام به‌منظور تربيت فرزنداني باحيا و تثبيت حيا در محيط خانواده به نكات ظريفي ازجمله: دقت در انتخاب همسر، رعايت آداب همسرداري، پوشش مناسب، رعايت اصول مسائل جنسي، تكريم و احترام فرزندان و پاسخ مناسب به پرسش‌هاي جنسي آنان و ... اشاره‌كرده است. چراكه فرزندان درس حيا و عفاف يا بي‌حيايي را ابتدا از محيط خانه و روابط صحيح يا نادرست والدين خود مي‌آموزند و در شخصيت آنان تأثير به سزايي دارد. والديني كه توجه به صفت زيباي حيا دارند و مفهوم واقعي حيا و آثار تربيتي آن را مي‌شناسند به آموزه‌هاي قرآني و سفارشات معصومان عمل مي‌كنند. رعايت چنين نكاتي باعث مي‌شود كودك شخصيت خود را حفظ كند و اعتمادبه‌نفس در او تقويت شود، از سلامت رواني و رشد طبيعي برخوردار باشد. فردي پاكدامن و عفيف و باحجاب شود. همچنين در جامعه فردي مسئوليت‌پذيري مي‌شود كه مي‌تواند دين خورا را حفظ كند و به خاطر وجود صفت حيا مورد اعتماد ديگران قرار مي‌گيرد و در زندگي خانوادگي حقوق والدين و همسر و فرزندان را رعايت مي‌كند و توجه به رعايت حقوق خويشاوندان دارد و صله‌رحم را به‌جا مي‌آورد. در قرآن و روايات راه-كارهايي براي تربيت فرزند باحيا آمده است ازجمله: توجه به نقش وراثت، توجه دادن فرزندان به حضور ناظران و انتخاب دوستان باحيا براي فرزندان، پرهيز از شيوه‌هاي تحريك جنسي، وقار در رفتار و گفتار و ... مي‌باشد