پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

آموزه‌هاي اخلاقي از مهم‌ترين مباحث قرآني است و هدف انبياء الهي را از رسالت ايشان تشكيل داده‌است، زيرا بدون پشتوانة اخلاقي نه دين براي بشريت اهميت دارد و نه دنياي آن‌ها سامان مي‌يابد. حركت انسان به سمت كمال نهايي، كه هدف اصلي زندگي انسان‌ها در اين دنيا است در ساية اخلاقيات معنا پيدا خواهدكرد. قرآن كامل‌ترين و راهگشاترين كتاب براي برترين آفريدة خداوند است. بهترين و منطقي‌ترين شيوه، استخراج آموزه‌هاي اخلاقي از برترين كتاب آفرينندة انسان است كه آگاهي و اشراف كامل به انسان دارد. از اين رو پرداختن به اين موضوع و پرورش آموزه‌هاي اخلاقي و روحية اخلاق‌مداري و بكارگيري آن‌ها در زندگي فردي و اجتماعي مسير حركت انسان‌ها را به سمت تكامل الهي و سعادت هميشگي سهل الوصول‌تر خواهد كرد. در صورت بي‌توجهي به آموزه‌هاي اخلاقي سبب انحطاط فرد و جاممعه خواهد شد. پژوهش حاضر به بررسي آموزه‌هاي اخلاقي در سوره مباركه شوري در سه بُعد اخلاق الهي شامل بايدهاي اخلاقي همچون تسبيح پروردگار، استغفار، توكل، استقامت و پايداري در دين، عفو؛ نبايدهاي اخلاقي شامل كفر و انكار معاد، بُعد اخلاق فردي شامل بايدهاي اخلاقي همچون ايمان به كتاب الهي، صبر، محبت به خاندان پيامبر (صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم)و نبايدهاي اخلاقي شامل بغي، خشم و غضب، و در بُعد اخلاق اجتماعي شامل عدالت، مشورت، ياري طلبي از مؤمنان، ونبايدهاي اخلاقي شامل ظلم به شيوة توصيفي – تحليلي پرداخته‌است.