پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن به‌عنوان منبع وحي، كتاب آسماني و هدايت بشريت، اساس و بنيان همه‌ي آموزه‌هاي تربيتي است كه بشريت در مسير رسيدن به سعادت دنيوي و اخروي خود، به آن‌ها نياز دارد. ازجمله آموزه‌هاي تربيتي كه امروزه تبديل به يك ضرورت گشته است، بحث از روش‌ها و چگونگي برخورد با متربيان است تا مقدمه‌اي براي رسيدن به اهداف تربيتي باشد. اين روش‌ها را مي‌توان با استفاده از آيات قرآن و روش‌ها و رفتارهايي كه قرآن در مقام هدايت و تربيت انسان، آن‌ها را به خداوند نسبت مي‌دهد، با پيامبران الهي را به‌عنوان مرتبان بشر به بهره‌گيري از آن‌ها دعوت مي‌نمايد، يا از چگونگي تعامل پيامبران با مخاطبان خود گزارش مي‌دهد، استنباط نمود.تربيت ديني برگرفته از قرآن كريم بهترين و كامل‌ترين برنامه‌هاي تربيتي را براي انسان ارائه مي‌دهد و مراجعه به كتب تفسيري كه شرح آيات قرآن كريم مي‌باشد در اين زمينه كمك شاياني خواهد كرد. در اين پژوهش، به بررسي اصول و شيوه‌هاي تربيت ديني با تاكيد بر دو تفسير «في ظلال القرآن» و «من وحي القرآن» به صورت توصيفي- تحليلي پرداخته شده است. نتايج حاصل از تحقيق بيانگرآن است كه محتوا و پيام، تدريج و حركت گام‌به‌گام، عامل و پيشگام بودن در عمل، تفكر و تعقل، اختيار و پرهيز از اكراه و اجبار، توجه به استعداد و ظرفيت مخاطب، كرامت و گذشت اصولي هستند كه اين مفسران معتقد هستند بايد موردتوجه قرار گيرد. همچنين روش‌هاي تذكر، موعظه، عبرت دهي، ارائه‌ي الگو، استفاده از تمثيل، داستان‌سرايي، بشارت و انذار، ابتلا و امتحان، هجرت، امربه‌معروف و نهي از منكر، تشويق و تنبيه روش‌هايي هستند كه گاه به‌صورت مختصر و گاه به‌صورت مفصل در ضمن تفسير آيات به تبيين آن‌ها پرداخته شده است.