پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

موضوع اخلاق تنها به اخلاق فردي اطلاق نمي‌شود. و شاخه مهم‌تر ديگري دارد به نام اخلاق اجتماعي؛ اين شاخه به موضوعاتي مانند مبارزه با ظلم و فساد‌‌، مقاومت در راه خدا و... مرتبط است. هدف ما در اين تلاش علمي اين است كه با مراجعه به منابع و آثار مرتبط، اين ويژگي‌ها‌‌ و ارزش‌هايي كه در كشورمان ايران تا پيش از پيروزي انقلاب اسلامي ايران به فراموشي سپرده شده بودند در پرتو نقش بي‌بديل امام راحل در اين جهت بر جسته سازيم. البته در تاريخ گذشته پيش از انقلاب و حكومت ظلم پيشه ايران كم و بيش چنين ويژگي‌هايي ميان مردم وجود داشته‌‌، اما به دلايل مختلف مانند سياست‌هاي حاكميت وقت‌‌، ناآگاهي مردم‌‌، فرهنگ غالب شده بر مردم و... از خاطر مردم رخت بربست تا جايي كه جامعه را به لحاظ اسلامي بودن به انحطاط كشاند. در اين زمينه ديدگاه‌هاي مختلفي در جامعه تزريق شده بود كه مبادا مردم آگاه شوند و بخواهند عليه حكومت حركتي كنند يا جامعه را آنگونه كه خود مي‌خواهند مديريت كنند‌‌، اما از زماني كه امام خميني(رحمة‌الله‌عليه) به آگاه سازي مردم چه در داخل ايران و چه در خارج ايران در تبعيدگاه پرداختند، انقلابي در ايران رخ داد و بسياري از خلقيات اجتماعي اسلامي در ايران زنده شد. به همين خاطر امام (رحمة‌الله‌عليه) را احياگر اخلاق اجتماعي مي‌دانند. در زمان پهلوي هر كس مخالف با حكومت وقت بود از سوي ساواك و حكومت مورد ظلم و ستم قرار مي‌گرفت و جرأت اعتراض نداشت، يا مثلا رئيس مملكت يا همان شاه به طور ارثي انتخاب مي‌شد و مردم در تعيين سرنوشت كشورشان نقشي نداشتند و بايد مقابل حكومتي سر تعظيم فرود مي‌آوردند كه هيچ يك از مباني حكومت داري اسلامي در آن رعايت نمي‌شد، نه از عدالت خبري بود و نه از حكومت اسلامي. اما با پيروزي انقلاب اسلامي همه اين اخلاقيات اجتماعي جاي خود را به مبارزه با ظلم و ستم، زير بار زور نرفتن، استقلال، آزادي بيان و انديشه، جمهوريت داشتن و برقرار بودن حكومتي اسلامي و موارد بسياري ديگر داد.