پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مناظره يكي از فنون ادبي و سبك شناسي است كه در هر علمي براي اقناع مخاطب به وسيله صاحب سخني مدبر و مدير به كار برده مي شود. در دين مبين اسلام، همواره امامان معصوم (عليهم السلام) براي اثبات حقانيت و مسائل مربوط به آن مانند هدايت، حقيقت ، نبوت، امامت و ... از مناظره استفاده ميكردند. امام صادق و امام رضا (عليهما السلام) در زمان امامت و ولايت خويش ، مناظرات گوناگوني را در مورد مسائل مختلف من جمله امامت مطرح كرده اند. آنچه در اين پژوهش بدان پرداخته خواهد شد، شيوه مناظرات دو امام بزرگوار امام صادق و امام رضا (عليهما السلام) است كه با توجه به ماحصل پژوهش، مشخص شد كه هر دو امام بزرگوار از استدلالات عقلي و نقلي كه همانا تكيه بر قوه عقل و تدبر و نيز استفاده از قرآن كريم و روايات و احاديث و سيره و سنت پيامبر و اهل بيت (عليهم السلام) بوده و نيز با استفاده از مناظرات گوناگوني كه با مخاطبان و مخالفان خود برقرار مي كرده اند، در جهت اثبات مسأله امامت برآمده اند. اين پژوهش در پنج فصل تدوين شده است، فصل اول شامل كليات و مفاهيم پژوهش ، فصل دوم، انواع و اقسام سبك هاي مناظراتي دو امام بزرگوار، فصل سوم مخاطبان سبك هاي مورد استفاده، فصل چهارم مناظرات امام دو امام بزرگوار و فصل پنجم آثار و نتايج مناظرات امام صادق و امام رضا (عليهما السلام) و در نهايت هم مبحث نتيجه گيري است