پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از آموزههاي اهل بيت ( عليهم السلام ) در بيان معارف قران كريم كه از روايات به دست مي آيد ،گشودن دريچه هاي نو وهماهنگ با زمان به نام « تاويل» است كه در پرتو آن،معاني و مصاديق باطني آيات قرآن استخراج مي گردد.آيات قرآن افزون بر آنچه از ظاهر آنها استفاده ميشود؛ داراي لايههاي باطني يا تأويل است و بهترين راه دستيافتن به تأويل قرآن از طريق معصومين(عليهمالسلام) ميباشد. اين پژوهش در پي يافتن پاسخ به اين سوال هست كه انواع تأويلات اهل بيت(عليهم السلام) در جزء ۱۷ قرآن كدام است در اين راستا روايات تأويلي اهل بيت(عليه السلام) مربوط به جزء ۱۷ قرآن از بين روايات تفسيري استخراج و با روش توصيفي- تحليلي مشخص شد كه از مجموع ۱۹۰ آيه در دو سوره انبيا و حج، تعداد53آيه از تأويل برخوردارند كه جمعاً 117روايت تأويلي از اهل بيت (عليهم السلام) در ذيل اين آيات آمده است. از اين 117روايت، 11 روايت به بيان معناي باطني آيات، 39 روايت به بيان مصداق باطني آيات، 3 روايت به بيان مصداق عموم آيه و 64 روايت به بيان مصداق اطلاق آيه پرداخته اند. لازم به ذكر است كه در اين روايات، آيات قرآن عمدتا به اهل بيت (عليهم السلام) ودوستان ومخالفان ايشان تاويل شده است.