پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده هدف از تحقيق حاضر، تولي و تبري از ديدگاه اماميه و سلفيه با تاكيد بر ديدگاه علامه طباطبايي و ابن تيميه است. اين تحقيق از سه فصل تشكيل شده است كه عبارتند از فصل اول: كليات و مفاهيم. فصل دوم: بررسي آراء علامه طباطبايي پيرامون رابطه تولي و تبري با توحيد. فصل سوم: بررسي آراء ابن تيميه پيرامون رابطه تولي و تبري با توحيد. در نهايت، نتيجهگيري، پيشنهادات و خلاصهي موضوع، آمده است. تولي به معناي دوست داشتن محبت ورزيدن و تبري به معناي بيزاري جستن و دوري كردن است. نزد اماميه اين معنا گسترده تر است و به معناي ولايت و ولايت پذيري امده و برائت به معناي دشمني كردن و دوري جستن از دشمنان اهل بيت و ولايت امده است. اماميه اين اصل را جزء فروع دين مي دانند اين درحالي است كه سلفيه ان را جزء اصول دين مي دانند و مخالفت با ان را سبب ارتداد فرد و مشرك شدن فرد مي داننند .درواقع انان تولي و تبري را ابزاري براي مشرك داستن غير خود مي دانند. در نظر اماميه بالاترين مصداق براي تولي اهل بيت مي باشند اگرچه تولي فقط مختص انان نيست بلكه شامل ائمه و مومنان نيز ميشود برائت نيز نسبت به مشركان كافران و....مي شود اگرچه اين دشمني به معناي جنگ مسلحانه عليه انان نيست.سلفيه هرگونه محبت و رابطه نسبت به مشركان را سبب كفر و شرك فرد مي دانند