پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

نظام آفرينش هستي بر كمال انسان استوار است و كمال او وابسته به سربلنديش در ابتلائات الهي مي باشد. ابتلا يعني تجربه و كشف كردن و جريان امتحان الهي كه خداوند متعال آن را مقدر نموده است. اين نوشتار با روش تحليل محتوا و جمع آوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي در صدد بررسي «پاسخ هاي قرآني بر زندگي گواراي كافران در دنيا» است، بنابراين «ابتلا»استعلام يك حقيقت نهفته و تجربه نمودن آن در مقام امتحان و آزمايش، مي باشد. و اينكه خداوند انسانها را با هدف آبديده شدن بواسطه سختي ها مي آزمايد كه با توجه به ويژگي هاي آدمي متفاوت است و بعضا نتيجه هدايت گري خواهند داشت. ابتلا با عدل الهي رابطه مستقيم داشته و چيزي كه مسلم و قطعي است، اين كه بلا امري حتمي و غير قابل انكار است و خداوند همه بندگان را در كوره آزمايش قرار مي دهد تا آزمايش شوند و مطيع از عاصي و خوب از بد جدا گردد، و آگاهي و ناآگاهي انسان به هر يك از علل و عوامل بلاها و مشكلات، بينش و نگرش و برخوردهاي متفاوتي را به همراه خواهد داشت.انبيا و اوليا نيز آزمايش شده و مي شوند، اما با صبر و سربلندي در آزمايش ها، درس بزرگي آموختند. و آرامش و آسايش كفار در دنيا از باب عدل الهي و تناسب عمل دنيوي شان مي باشد چون دنيا به مانند عمل آنها به خودي خود بي ارزش است و در آخرت هم نصيبي ندارند. و لطف و نعمت پنهان و پوشيده شده در چهره بلا و گرفتاري، مهمترين حكمت نزول بلا را براي مؤمنين و اولياي الهي به خوبي آشكار مي كند. لذا بلاها هر چند به ظاهر سختي و محنت هستند ولي آثار و فوائدي دارند كه آنها را در رديف برترين نعمت هاي الهي قرار مي دهد، لذا ابتلا و امتحان به خودي خود بد نيست، و براي مومنان مايه مسرت و شادابي و سعادت است.