پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

منابع طبيعي يكي از نعمت هاي خدادادي است استفاده شايسته از آنها باعث رشد اقتصادي و پيشرفت كشورها شده است در مقابل استفاده نادرست ،پيامد هاي ناگواري را به دنبال داشته وآفتي براي اصل رشد وتوسعه اقتصادي شمرده مي شود. در زمينه منابع طبيعي آيات فراواني قابل بهره برداري است، فرمايشات گرانبهاي ائمه معصومين كه خود از حافظان و احياگران بزرگ طبيعت ومنابع طبيعي بودند ،عملكرداين بزر گواران در باغداري ومزارع ،اصول مديريت برآن را به خوبي ترسيم مي كند . قواعد فقهي متعددي همچون قاعده لاضرر،به اين معني كه هيچ كس حق ندارد برخود وديگري ضررواردكندازآنجاكه استفاده ازمنابع طبيعي حق تمام انسان هااست تخريب يااتلاف آن ضرربه ديگران محسوب مي شود.قواعد ديگري مانندحفظ نظام،الاهم فالاهم،عدالت،حق الناس، يد،تعدي وتفريط وغيره... رامي توان به عنوان بستري براي بهره برداري از منابع طبيعي در فرهنگ اسلامي نام برد.مضافاًنظرات مراجع عظام تقليدكه منابع طبيعي را به عنوان امانتي ازسوي خداوند متعال براي انسان بيان كردند، حفاظت از آن را به استناد از ادله اربعه ضروري مي دانند. بسياري از اصولي كه به ظاهر به عنوان يك ارزش اخلاقي تلقي مي شوند مانند اصلاح گري، مصرف بهينه، شكر عملي نعمتها وغيره...نيز مي توانند پشتوانه هاي محكمي در حفاظت و بهره برداري از منابع طبيعي باشند.