پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن كريم كتاب هدايت الهي است كه خداوند آن را معجزه ابدي بر رسول بزرگوار خود قرار داده است. اثبات اعجاز در قرآن از مسايلي است كه بسياري از معاندان را بر آن داشت تا با طرح اشكالات مختلف و به راه‏هاي گوناگون به دنبال خدشه وارد كردن به قرآن باشند يكي از اين موارد مطرح در علوم قرآن، بحث پيوستگي و هماهنگي در آيات قرآن است از آنجا كه همه كارهاي خداوند حكيمانه و داراي فلسفه‏اي است پس بايد ارتباطي در كلام او باشد. از اين رو عنوان بررسي تناسب در سوره دخان مد نظر قرار گرفت تا با اثبات تناسب در اين سوره كه با موضوعيت قرآن است،نمونه‏اي از وجود مناسبت در آيات اثبات شود. براي رسيدن به مطلوب ابتدا اين سوال مطرح شد كه چه نوع تناسبي در درون آيات سوره مباركه دخان وجود دارد ؟ و آيا اين تناسب در ميان آيات همجوار و غير همجوار نيز ديده مي شود؟همچنين ارتباط در بين موضوعات اين سوره به چه صورتي است؟و اينكه مناسبتي بين اين سوره و سوره‏ي قبل و بعد آن وجود دارد؟ اين تحقيق از نظرات مفسران و پژوهشگران ( چه كساني كه به اين مطلب بطور وضوح معترف بودند و چه افرادي كه به شكلي ضمني به آن معتقد بودند) بهره برده شد كه هم به صورت مكتوب و هم به شكل نرم افزار بوده است. نگارنده به روش تحليلي – توصيفي ، با مطالعه ي كتاب‏هاي علوم قرآني و تفاسير ، كتب ، مقالات مرتبط و.... به اين نتيجه رسيده كه در درون آيات سوره مباركه رابطه‏اي تنگاتنگ برقرار است كه گاهي امكان جداسازي جملات و تفسير آن را ناممكن مي‏كند. در ميان آيات مجاور و غي مجاور نيز نوعي رابطه در محوريت موضوع خاص مطرح در آن دسته وجود دارد.در بين موضوعات سوره نيز، تناسب ظريفي برقرار است كه موجب پيوندي در آنها تحت يك غرض واحد است.سوره‏هاي قبل و بعد سوره مباركه دخان داراي مضموني مشابه‏ هستند اگر چه لحن كلام و روش برخورد در هر يك متفاوت است.به اين ترتيب هماهنگي آيات با محوريت اين سوره اثبات مي‏شود.