در بخشی از این اثر فاخر آمده است :هر انسانی به طور فطری در پی دستیابی به کمال است. مسئله انسان کامل، در همه ادیان و مکاتب فلسفی، اخلاقی، روان‌شناختی و تربیتی مطرح شده‌است. هر مکتبی که موضوعش انسان باشد، دیدگاهی، هر چند نانوشته، در باب رشد و تعالی انسان دارد.
هدف هر مسلمانی از عبادت، تقرب به حق‌تعالی است؛ اما چه تفسیر صحیحی از این حقیقت می‌توان به دست داد؟ داشتن تصویری روشن از غایت و هدف خلقت، انسان را در تحصیل این کمال غایی کمک خواهد کرد. بنابراین، بررسی کمال نهایی انسان به‌مثابه یکی از مبادی تصدیقی علوم انسانی، تأثیر به‌سزایی در تولید علوم انسانی اسلامی خواهد داشت.
این اثر کمال نهایی انسان را از نظر ابن سینا، شیخ اشراق و ملاصدرا و بر پایه دیدگاه‌های فلسفی این سه فیلسوف سترگ اسلامی بررسی‌کرده‌است. ملاصدرا با بهره گیری از مبانی هستی‌شناختی و انسان‌شناختی حکمت متعالیه، بهترین تفسیر را از کمال نهایی به‌دست داده‌است. از نظر او، کمال نهایی انسان به این است که وابستگی محض خود را به خداوند متعال با علم حضوری ادراک کرده و به تعبیر عارفان اسلامی به مقام «فنای فی الله» برسد. این دیدگاه، با متون دینی و مفاد آیات و روایات همخوانی دارد.
