نقش تقیه در استنباط احکام
فاطمه عزیزی
معصومه باقرزاده ،سکینه خشنود ، سمانه علی پور، زهرا رجبی، نسیبه فضلی زاده، الهام هاشمی، مریم رستمیان
اعضای هسته پژوهشی شیخ انصاری (ره) حوزه علمیه الزهراء (س) ساری، مازندران
استاد راهنما: سید علی سلیلی
زمستان 1391
چکیده:
این اثر درصدد بررسی اثبات تقیه به عنوان دلیل در منابع شیعه و اهل سنت، مصادیق و موارد جواز و آثار آن می باشد. تقیه علاوه بر جواز اجتماعی و عرفی، یک رخصت شرعی است و جنبه تشریعی هم دارد. ریشه این اندیشه و عمل در قرآن مجید و روایات موجود است؛ در این منابع موارد بیشماری وجود دارد که از تقیه به عنوان روشی برای دفع ضرر نام برده شده است البته تقیه در مواردی که سبب انحراف از احکام الهی و یا تضییع حقوق مسلمین شود از نظر شرعی مشروعیت ندارد. کتاب به روش اسنادی و کتابخانه ای نوشته شده و مواردی چون شرایط زمان و مکان، قاعده لاضرر و لاضرار و حفظ مصلحت کلی دین در لزوم تقیه –هم از نظر عقلی و هم از نظر نقلی- مورد تاکید قرار گرفته است.
کلیدواژگان: تقیه، دلیل شرعی، مصلحت، حدود تقیه، دفع ضرر، وحدت مسلمین.
