پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

استاد حوزه و دانشگاه دکتر محمد شریفی : فراغت دل و توجه باطنی، عامل خضوع و خشوع در نماز . دکتر محمد شریفی استاد حوزه و دانشگاه گفت: تَانّی و آرامش در نماز یعنی تمام جوارحِ انسان به خدا توجه کند و این توجه باطنی موجب خضوع و خشوع گردد. به گزارشِ پایگاه خبری و رسانه ای حوزه های علمیه خواهران، ساری، دکتر محمد شریفی استاد حوزه و دانشگاه در چهارمین نشستِ مجازی انجمن پژوهشی با موضوع " نماز در نگاهِ اهل معرفت " که در فضای مجازی و با حضور طلاب و مبلغین برگزار گردید ، ضمن اشاره به این مسئله که ذکر زبانی باید با دل همراه باشد گفت: پناه بردن به خداوند یعنی رُفتَن و شست و شوی دل از ناپاکی‌ها، کسی که ذکر خداوند را می‌گوید، باطنش نباید میل به باطل داشته باشد که در این صورت ذکرِ ما با فعل ما همخوانی ندارد. استاد شریفی در ادامه به معنای" ایّاکَ نَعبُدُ و ایّاکَ نَستَعین" اشاره و دلیلِ جمع آمدنِ فعل در این عبارت را چنین بیان کرد: اصلِ نماز، بر جماعت خواندن است و علاوه بر آن، جمع بستنِ فعلِ "نَعبُدُ و نَستَعین" بدین معناست که جوارح و همه اعضای بدن، انسان در حال عبادت است. وی در ادامه افزود: خداوند به حرمت و برکتِ انسان‌هایی که نمازشان مقبول است، همه نمازها را می‌پذیرند چرا که خداوند، کریم است. رحمتِ بی‌انتهایش شامل همه انسان‌ها می‌شود. استاد حوزه و دانشگاه همچنین گفت: صداقت در یاری گرفتن از خدا یعنی جز از خداوند یاری نگیریم مگر اینکه کسی را واسطه قرار دهیم که در غیر این صورت دچار شرک خفی می‌شویم. دکتر محمد شریفی فراغتِ دل و توجه باطنی در نماز را عامل خشوع و خضوع دانسته و اظهار کرد: تَانّی و آرامش در نماز یعنی تمام جوارح به ویژه قلب انسان باید به خدا توجه داشته باشد تا با ارتباطی اینچنینی، دلش نرم گردد و خوفی غیر از خدا در آن راه نیابد. وی همچنین گفت : رکوع در نماز، ادب است و سجده باعثِ قُرب می‌گردد و کسی که ادب را نیکو به جا نیاورد به قُرب هم نخواهد رسید. خداوند اگر در نمازِ بنده‌اش صداقت را ببیند صدایش را هم می‌شنود.